آتم ڪٿا / آٽوبايوگرافي

چانڊڪا ۽ ملينيئم گرل (يادگيريون)

سدائين مُرڪندڙ چھري وارو ڊاڪٽر محمد اسماعيل ماڪو. ڊاڪٽر تہ ڀلو ۽ ماهر آهي، پر اُن کا وڌيڪ اِنسان دوست ۽ آدميت جو احترام ڪندڙ آهي. سڄاڻ ليکڪ ۽ شاعر. لطيفي فڪر کي پنهنجي نظر سان پرکيندڙ ۽ بيان ڪندڙ ۽ ڪمال جو داستان گو آهي. ڪتاب ”چانڊڪا ۽ ملينيئم گرل“ چانڊڪا ميڊيڪل ڪاليج جي يادگيرين ۽ واٽس ايپ گروپ تي لکيل مضمونن ۽ نثري ٽڪرن تي مشتمل دلچسپ ڪتاب آھي. ڪتاب ۾ رڳو شاگردن ۽ استادن جا قصا ناھن پر ڪيتريون ئي يادون، دلچسپيون ۽ تاريخي ڳالھيون پڻ شامل آھن. ڪتاب جي آخر ۾ ڊاڪٽر ماڪي، پنھنجن واسطيدار ڊاڪٽرن جا مختصر تعارف بہ شامل ڪيا آهن، جيڪي هڪ تسلسل ۾ هن ڪتاب جو حصو آهن.
Title Cover of book چانڊڪا ۽ ملينيئم گرل (يادگيريون)

ڊاڪٽر مسز شفيعت محمد ميمڻ

هيءَ ڊاڪٽر فاروق ميمڻ جي امڙ هئي جيڪو اسان کان ٻہ سال جونيئر هيو. فاروق يارن جو يار، وڏو قدبت وارو ڇوڪرو هو، پڙهڻ ۾ هوشيار، کل ڀوڳ چرچا، مھمان نوازي بي مثل هئا. هن وٽ ان دور ۾ بہ مرسڊيز ڪار هوندي هئي جيڪا left hand drive هئي اها لگزري ڪار بہ درزن کن شاگرد کڻي لاڙڪاڻي ۾ ڊوڙندي هئي. فاروق چوندو هو تہ اها ڪار سندس ناني محترم مير محمد جماڻي جي آهي (جيڪو انگريز دور ۾ سکر بئراج جو انجنيئر هو) ڊيزل تي هلندڙ ان ڪار جو پنھنجو رعب هو. اڪثر مھراڻ هوٽل تان درزن کن ڇوڪرا چڙهي انڊو آمليٽ کائيندا هئاسون. واه جو مھراڻ هوٽل جو اهو آمليٽ هو ايڏو مھانگو بہ ڪو نہ هو. مھراڻ هوٽل ان وقت لاڙڪاڻي ۾ سٺو هوٽل هو. پوءِ فاروق ميمڻ s. m. c هليو ويو ۽ اتان گريجوئيشن ڪئي.
”هوءَ ورهاڱي کان اڳ پيدا ٿي ۽ پنھنجي يورپي ساهيڙين سان بئراج ڪالوني جي بنگلن ۽ باغن ۾ کيڏي، هن جو والد صاحب پھريون سنڌي سول انجنيئر هو جيڪو برطانيہ مان پڙهي آيو ۽ گهڻي ڀاڱي سکر بئراج تي انجنيئر رهيو.
مسٽر ميرمحمد جماڻي، ان جي نياڻي ڊاڪٽر شفيعت ميمڻ لاهور مان ڊاڪٽري پڙهي ۽ انگلستان مان زچہ بچہ ۾ ماهراڻا امتحان پاس ڪيا. ان سکر سول اسپتال ۾ نوڪري ڪئي ۽ هتي هن شروعاتي c-section جا آپريشن ڪيا. ان ڀٽا روڊ سکر تي ڪلينڪ کولي، پوءِ ان کي نيم جي چاڙهي تي منتقل ڪيو. ان وقت سکر ۾ سوداگران اسپتال ۾ ويم جون آپريشنون ڪيون. پوءِ هن ڪيور سينٽر، شاه فيصل اسپتال ۽ آخر ۾ پنھنجي اسپتال الفيصل ميڊيڪل سينٽر ملٽري روڊ سکر تي کولي. هن پاڪستان جي چئني صوبن جي مريضن جي خدمت ڪئي ۽ هن وٽ رحيم يار خان، ديرہ اسماعيل خان، سبي ۽ ڍاڍر جا مريض بہ ايندا هئا. هن ڏکين حالتن ۾ ڪم ڪيو ۽ ”اوپن ايٿر سان نشي ۾ c-section جا آپريشن گهٽ تربيت يافتہ اسٽاف سان گڏ ڪيا، ۽ شھر جي ڏينھن رات خدمت ڪئي. پوءِ ان کي بيضيداني جو ڪينسر ٿي پيو. هن جو آمريڪا ۾ آپريشن ٿيو. بيماريءَ دوران هن سکر ۾ موٽي اچي مريضن کي واپس خدمتون ڏنيون. هوءَ chemotherapy تي هئي ۽ taxol نالي دوا پئي ورتي جيڪا خود مشاهداتي ۽ تجرباتي مرحلن ۾ هئي. هن جو گهر اسپتال جي پھرئين منزل تي هو. انھن ڏينھن ۾ هڪ مريض کي ويم کان اڳ رت لٿو. ان جي نرس ان کي ٻڌايو تہ مريض کي انتھائي گهڻو رت لٿو آهي ۽ سيريس آهي. هن نرس کي چيو تہ ان کي ٻي اسپتال ۾ ريفر ڪيو. نرس وراڻيو تہ هو ٻي اسپتال تائين نہ پھچندي ۽ رستي ۾ مري ويندي. ان نرس کي چيو تہ مريض کي آپريشن ٿيٽر ۾ شفٽ ڪيو ۽ اچي مريض جو معائنو ڪري چيو تہ جلدي آپريشن جي تياري ڪريو ۽ آءٌ بيھوشي ڏيان پيو. جيئن مريض جو ٻار آيو، ڊاڪٽر صاحبہ ٻچيداني سبڻ شروع ڪئي هن جڏهن ٻچي داني سبي تہ مون ڏٺو ڊاڪٽر صاحبہ نيري ٿيندي پئي وڃي. آءٌ يڪدم هن کي ٿيٽر جي فرش تي ليٽايو ۽ هن جي دل تي اسٽيٿو اسڪوپ رکيو ايستائين هن جي دل جي ڌڙڪن بند ٿي چڪي هئي مان نرس کي رڙ ڪئي ۽ هن کي cardiac massage لاءِ چيو ۽ مريض جي آڪسيجن ٿورڙي ٽائيم لئہ بند ڪري هن کي ڏني ۽ cardiac massageپڻ ڪئي. هن جي هٿ ۾ ڪينولا تہ اڳ ۾ لڳل هو. ان مان دوائون ڊرپ جي ذريعي ڏنيون سين. چند منٽن ۾ هن جي دل هلڻ شروع ڪيو (ان جي ٿيٽر جو اسٽاف گواهي ڏيندو جيڪي اڃان تائين حال حيات آهن) ٿورڙن منٽن جي آرام کان پوءِ هوءَ اُٿي بيٺي ۽ اهو نہ پڇيو تہ هن سان ڇا ٿيو آهي ۽ پنھنجو اڻ مڪمل آپريشن پورو ڪيو. مان نہ ٿو سمجهان تہ ڪڏهن آپريشن ڪندڙ سرجن دل بيھي وڃڻ جو شڪار ٿيو هجي ۽ طبي امداد وٺڻ کان پوءِ هن ٻيھر آپريشن مڪمل ڪيو هجي.
الفيصل ميڊيڪل سينٽر اڃان سوڌو ملٽري روڊ سکر تي موجود آهي. ڊاڪٽر فاروق عاطف ميمڻ آمريڪا ۾ رهي ٿو ۽ ڪوشش ڪري ٿو تہ هن جو سينٽر مريضن کي سھولتون فراهم ڪندو رهي. (نوٽ: ڊاڪٽر شفيعت ميمڻ جڏهن چانڊڪا اسپتال نہ هئي تہ لاڙڪاڻي سول اسپتال ۾ ڊاڪٽر هئي ۽ ڊاڪٽر فاروق بہ لاڙڪاڻي ۾ پيدا ٿيو هو. )