آتم ڪٿا / آٽوبايوگرافي

چانڊڪا ۽ ملينيئم گرل (يادگيريون)

سدائين مُرڪندڙ چھري وارو ڊاڪٽر محمد اسماعيل ماڪو. ڊاڪٽر تہ ڀلو ۽ ماهر آهي، پر اُن کا وڌيڪ اِنسان دوست ۽ آدميت جو احترام ڪندڙ آهي. سڄاڻ ليکڪ ۽ شاعر. لطيفي فڪر کي پنهنجي نظر سان پرکيندڙ ۽ بيان ڪندڙ ۽ ڪمال جو داستان گو آهي. ڪتاب ”چانڊڪا ۽ ملينيئم گرل“ چانڊڪا ميڊيڪل ڪاليج جي يادگيرين ۽ واٽس ايپ گروپ تي لکيل مضمونن ۽ نثري ٽڪرن تي مشتمل دلچسپ ڪتاب آھي. ڪتاب ۾ رڳو شاگردن ۽ استادن جا قصا ناھن پر ڪيتريون ئي يادون، دلچسپيون ۽ تاريخي ڳالھيون پڻ شامل آھن. ڪتاب جي آخر ۾ ڊاڪٽر ماڪي، پنھنجن واسطيدار ڊاڪٽرن جا مختصر تعارف بہ شامل ڪيا آهن، جيڪي هڪ تسلسل ۾ هن ڪتاب جو حصو آهن.
Title Cover of book چانڊڪا ۽ ملينيئم گرل (يادگيريون)

ميڊيڪل ڄاڻ

مون جڏهن فرسٽ پروفيشنل جو امتحان ڏنو تہ رزلٽ جي انتظار ۾ پڙهائي شروع ڪري ڇڏي. ٽئين سال جي اهو چانڊڪا ۾ عام هو. ان دوران اسپتال ۾ مريضن جو معائني ڪرڻ جو ڪتاب ”Hutchinson Clinical Methods“ پڙهيو تہ ڏاڍو دلچسپ لڳو. سوچيم ٽرانسليٽ (ترجمو) ٿو ڪريان ۽ ڪري ويس. ان وقت منھنجي عمر 20 سال ڪجهہ مھينا هئي. اوهان سوچيو منھنجي علمي قابليت ڪيتري هوندي، سوچيم ٻيا ڪتاب بہ ترجمو ڪندس. جڏهن سائين الھہ بچائي ميمڻ صاحب کي ڏيکاريو چيائين ڇا تہ شاندار ڪتاب لکيو اٿئي پر اهو نہ ڇپاءِ، اڳي ئي اسان جا شاگرد انگريزي ڪتاب ڪو نہ ٿا پڙهن، بين الاقوامي طور سنڌين کي اڳتي اچڻو آهي ۽ مون بہ اهو ڪتاب گهر ۾ سٽي ڇڏيو. ڪجهہ پنا گم ٿيا، ڪجهہ چلھہ جي نظر ٿيا. خير هاڻ جڏهن سھيڙيا تہ اِهي پنج باب مليا آهن. انھن ۾ بہ ڪي عنوان اڻ پورا اڌورا آهن، غلطيون بہ جام هونديون. ڪو دوست پڙهي تہ ڪجهہ نہ ڪجهہ ڄاڻي وٺندو، پر ذهن ۾ اهو رکجو تہ 20 سالن جي عمر ۾ لکيل آهي.
هن ڪتاب ۾ اهو مواد ڏيڻ جو سبب اهو آهي تہ اهو بہ چانڊڪا جي ئي امانت هو. ان لاءِ شايع ڪرايان ٿو تہ جيئن شاگرد ڄاڻن تہ اسان ڪوشش ڪئي تہ ميڊيڪل بہ اسپيني، روسي، فرينچ وانگر سنڌي ۾ هجي. خير جو بہ آهي اوهان آڏو آهي، معيار تي کلندا نہ دوستو.

حال احوال:
طب جي اصولن ۽ متن تي ڳالھائڻ تہ سولو آهي پر انھن جي ڪا مختصر وصف بيان ڪرڻ ڏکيو ڪم آهي. اوهان کي جيڪا شيءِ حقيقت ۽ سچ جي بلڪل ويجهو آڻي ٿي اها آهي مرض جي تشخيص: (Diagnosis) تشخيص علاج جي رهنمائي ڪندي آهي ۽ ان جي سھاري ئي اسان مرض کي شڪست ڏيندا آهيون. جيڪڏهن اوهان تشخيص نہ ڪري سگهيا آهيو تہ پڪ سمجهو تہ اوهان ڪنھن اهڙي قدم کي کڻڻ وساريو آهي جيڪو تشخيص لئہ ضروري آهي. مرض جي تشخيص لئہ ٻہ مکيه قدم آهن.
پھريون اوهان جو مشاهدو آهي، جيڪو اوهان مريض جي حال احوال (history) وٺڻ مان حاصل ڪيو ٿا، ان جي طبعي امتحان (physical Examination) مان حاصل ڪيو ٿا يا ڪارائتن جانچن (investigations) مان حاصل ڪيو ٿا. ٻيو اندازو اوهان جسم جي عام رواجي ڪم جي متاثر ٿيڻ، ۽ جسم جي بيمار عضوي جي جوڙ جڪ جي متاثر ٿيڻ مان لڳايو ٿا جنھن کي علم المرض (pathology) چئبو آهي.
طبي دنيا ۾ هڪ شيءِ جو ٻئي شيءِ يا هڪ نتيجي جو ٻئي نتيجي سان انتھائي گهرو تعلق آهي. پھرئين ڳالھہ يا مشاهدي جي صحيح مطلب سمجهڻ کان پوءِ ئي ٻي ڳالھہ سمجهہ ۾ ايندي.
عام حالتن ۾ ڊاڪٽر وٽ جيڪي مريض ايندا آهن اهي مرض جي تشخيص کڻي ڪو نہ ايندا آهن تہ کين ڪھڙو مرض آهي پر ڪنھن بہ ڊاڪٽر وٽ مريض تڏهن ئي ايندو جڏهن هُن کي ڪا تڪليف هوندي آهي يا ڪو مسئلو هوندو آهي.
ڪو بہ ڊاڪٽر پاڻ کي تشخيص جو ماهر نہ سمجهي، پر اهو سوچي تہ هو انسانيت جو خدمتگار آهي، جيڪو انساني مسئلن کي کولي سمجهائي ٿو.