رحمان پيرزادي لاءِ
وقت ويرون بہ هن
لھر ساگر سندي مختصر ئي سھي
پر فاصلو ٿي رکي
پوءِ بہ سمنڊ ڇولي ڇولي
ڪو اڪيلو چوي
سلسلو وقت جو فاصلن سندو
ڇا ڌارائن کي ڪري ڌار ٿو
پيار پنھنجا پرين سمنڊ ڇولي جيان اڳي پوئتي
جنبيل ۽ جڙيل ٿا رهن
ڪيئن وساريان کڻي جي ڏنا ٽھڪ گڏ ها
هو وڏا بحث پرولتارين سندا
هو بورجوازين جون ڳالھيون پرين
هو ٻلهڙيجي جي گهٽين جون
ڳالھيون تو ڪيون
سرخ پرچم تو ڳچيءَ ۾ وڌو
هو ڪلاسن جي بئنچن تي گڏ ليڪچر ٻڌا
اها چانھہ چانڊيئي سندي پيتي گڏ هئي
اهي ميس مانيون ڪاريون چانھيون
اهي انڊي جا برگر
ڪي مينگو جوس پيتا گڏ ها
ڪاغذ نتيجا پاڻ کي ڪندا ڌار ڪيئنءَ
منزل بہ ساڳي اهي گس ساڳيا
ڀلا ڪا جا لمحي وتي تو جي ساهي
ڀلا دلين کان جدا ٿي پياسين
هاڻي گڏ آهيون اڳي گڏ هياسين
اڙي يار رحمان پيارا
ڇا يارن سان بہ ليکا ڪبا هن. . . . . !!
رحمان پيرزادو Batch seven جو انتھائي حساس ۽ ذهين شاگرد آ. هن کان سواءِ batch 7 اڌوري آ. هن جو نظم (تو ئي تہ چيو هو هيمنگوي ماياڪووسڪي وانگر، آءِ آءِ قاضي، ماٺيڻي اوٺي وانگر) ۽ اهو نظم انھن دهمڪي باز جذباتي عاشقن جي پيرن ۾ زنجير وجهندو تہ مان رائيس ڪئنال ۾ ٻڏڻ ٿو وڃان ۽ اهي لاهوري محلي مان پڪوڙا کائي موٽي ايندا ۽ واپسي تي چوندا ها جي اڄ رحمان پيرزادو نہ ملي ها تہ پوءِ منھنجو لاش ڊسيڪشن هال ۾ پيو هجي ها سو رحمان پيرزادو تہ اسان batch 7 وارن جي روح ۾ رهي ٿو.