گل ٿي سگهن ٿا پيدا دنيا جي هر چمن ۾،
گل ٿي سگهن ٿا پيدا دنيا جي هر چمن ۾،
گلشن ۾ جھڙا، تھڙا جهوپن جي ڀي صحن ۾.
ساڳي هوا، زمين ۽ ٻج آهه ڀي ته ساڳيو،
ساڳيو آهي جوڙيندڙ دنيا جي ڪل خطن ۾.
ساري ڪيائين پيدا هڪ وقت جوڙ جوڙي،
ٺهه ڦهه ٺهي پئي سا هڪڙي ئي لفظ ڪُن ۾.
ورڇي رکيو اٿس هت هرچيز کي سجائي،
بهتر سو گل لڳي ٿو رکيل جو آ ڪنڊن ۾.
جا جاءِ، نيچ سمجهين، ات ڀي لڀي سگهن ٿا،
ملبوس خاڪ ۾ يا ڪي سادڙي ڪفن ۾.
تنهنجي نظر نه ڪٿ ڪو گُل جي ڏٺو ته ڇا ٿيو؟
هوندو اتي ضروري ڍڪيل ڪو گل پنن ۾.
هڪ لکّ ٿيا ته پورا چوويهه هزار گلڙا،
هڪڙو تني مان قدرت افضل ڪِيو گل سڀن ۾.
ديدار آ جنهن گل جو ’صوفي‘ نصيب ٿيڙو،
پالن ڪيو هو قدرت ان گل جو ڀي جهنگن ۾.
*
1980-02-02