ڪافي
وڃان ويڙهه وري ولهارن سان،
پيئان پاڻي پَلُرَ جو گڏ پنوهارن سان.
ٿريا ڄام ٿري منهنجا اباڻا ايندا،
وٺي ولهي وطن وري وارث ويندا،
ڏوڻا ڏيج ڏکيءَ کي اچي ڏکي سي ڏيندا،
ملان سکين سانگين سنگهارن سان.
ڪنڍي ڀرت مڪا بن لال زريون،
هيرا موتي مرجان رپو سون زريون،
تنهنجا ريشم پٽ ڪيان ڦاڙي ذريون،
نٿو جڙجيم جيءُ جنسارن سان.
سلي سورن ڪيو جسم جيئن پرڻو،
ڀانيا مرڻو هتي گڏ پنوهارن پرڻو،
من پهن سان پائر ڏي پريم پرڻو،
پڄن ٻول ٻڌل ٻڪرارن سان.
هن چنڊ ۾ چونڊيا مون ٿي پيرون پر،
هتي هيل نه سگهان ڪري ساڳي پر،
ملان ڪيئن مان مارن سان ناهي بال نه پر،
ڪاهي ڪيئن وڃان ڌڻ ڌنارن سان.
ڀانئي ڀيڻ مون کي ٻي شادي ڪر،
آئون ڪين لڄائيندس اباڻو ڪُرُ،
مرڪان جيئن مان مارن ۾ ڪري اونچو ڪر،
جڏهن ’صوفي‘ گڏ ٿيان ٿر وارن سان.
*