اُٺ
(بيتَ)
ٻئي هنڌ سلي ماٺڪو، منهنجي راهه رڙي،
نه پلاڻ نه پاکڙو، نڪي پنڌ پري،
چانگو ڪِينَ چَري، سڌي گس ’صوفي‘ چوي.
-
نڪي بوجو بار جو، نڪي پنڌ پريون،
سڌو گس ’صوفي‘ چوي، نڪي راهه چريون،
ڪي موڳي کي مريون، جو مٿي گس گوهيون ڪري.
-
منهنجي ميي مُور، مڃي نه هڪڙي ڳالهڙي،
ڪرهي ڪڌائي نه ڇڏي، ڪوڙيين ڪيا ڪلور،
چنگهندي ٿيو چُور، سئين راه ’صوفي‘ چوي.
-
منهنجي منهنجي ڪاءِ، مَيي مڃي نه ڳالهڙي،
ماڳ نه هلي ماڳهين، جتي سندس جاءِ،
مَيي مون سين ماءِ، ڪُڌي هن ڪلور ڪيا.
-
اڪن ۾ اجهي پيو، ميندي ڀري نه مور،
ڌڻين ري ڌار رهڻ، هن دلي ڪيو دستور،
وهٽ ويو وهلور، گسان گسي گمراهه ٿيو.
-
ڪڌي ڪڌائي نه ڇڏي، پيو توڏو تڙائي،
هڪل سين هلي نٿو، پيو گونرو گسائي،
اٺ اونڌي آهي، اصلؤن کريل کوپري.
-
ميي تي ميار، آهي ڌر ڌڻين جي،
جن تاتي توانو ڪيو، توڏو ترت تيار،
اهي دل گهريا دلدار، هن وهٽ وساري ڇڏيا.
*