نظم
گهرجن ٿا
هجين جت تون پياريندڙ اهي مئي خانا گهرجن ٿا،
اسان کي گڏ اتي ساٿي فقط مستانا گهرجن ٿا.
لٽائي مئي دغا بازن مٿان تو ساقيا ساري،
بٺي ٿي ڀينگ هاڻي ڏس اڏامي ات پئي واري،
ڪري ڪوشش وري آباد يَرَ مئي خاني کي ڪر يا،
قدم ساغر اڃا توکي رکن ويرانا گهرجن ٿا.
اڳاڙڻ لاءِ اوڌر جي بندي ڏس ساقيا سو در،
نه ٿي تون ميزبان تيسين ملي جيسين نه ٿي اوڌر،
ڪرڻ وهوار ري ٻي واهه ٿيندي ڪا موالين کي؟
ادا ڪن هت رقم جيڪي اهي مهمانا گهرجن ٿا.
نه ويري ڀاءُ جي نالي نه سهجان يار جي نالي،
نه پائج طوق ٻيهر ڪو حبيبا هار جي نالي،
اڱڻ تي تون ٻٽاڪين کي اچڻ ٻيهر نه ڏج ساقي،
هتي سڀ روڪڙي وارا نشئي نيرانا گهرجن ٿا.
نڪي ڪا ئنر نڪي ڪاهل نڪي بزدل کپن ڪيئي،
کپن مهمير هت مانجهي، اچن ٿي شير دل جيئي،
ڏين جي عشق جو اڳيان عجيبن امتحان پورو،
جلائي جان جي ڄاڻن اهي پروانا گهرجن ٿا.
نجو يرکول تون هٽڪو رتل ڳولي رکبو مَٽڪو،
اني مان ڏج ڀرِي پٽ ڪو کڻج تورو نه تون وَٽُ ڪو،
سِري ڪائي سري جي ناهه قيمت جي برابر پر،
سري کي سر سينگاري سَوَ ڏيڻ نذرانا گهرجن ٿا.
موالي مئي سندي تو کان گهرون ٿا سُرڪ سا ساقي،
هٿن سين جام جي گهرجي سندءِ هڪ مُرڪ سا ساقي،
پيارج سو سَرو جيڪو ڪيو چپڙن سندءِ جوٺو،
چميا تو جنهن جا لب ساقي اهي پيمانا گهرجن ٿا.
سري شائق اگهاڙي سر وٽي جي وار لئه طالب،
اڀا بيٺا گهرون تو کان قدم ديدار اي طالب،
ڀري گڏ جام پي ساقي اچي ”صوفيءَ“ سين تون کلندي،
بٺي پاسي ٿين بٺيون اهي نيشانا گهرجن ٿا.
*