ڪافي معصوم بيبي صغريٰ عليه صلواة والسلام جي مديني ۾ پُڪار
ڏيو نينهن نياپا وڃي نهارون ڪري.
ڏوري ڏيهه ڏسو وڃي ساريون ڏسيون،
ڪهڙي جوءِ مٿي منهنجون سنگهاريون رسيون،
وريون ڪين وطن مون کان رُسيون يا مُٺيون،
سارو حال پڇو سو سنڀارون ڪري.
وريا ڪين ولهيءَ ڏي ماهَه کُتي،
ايندا وطن وري يا وڃان آئون اُتي،
سڪ سانڀر جن جي ويٺي سُتي،
سڏيان سانگيئڙن کي پئي پڪارون ڪري.
مٿان مارن جي ڪري ڇانوَ ڳِجهون،
ڪنديون راز نياز جون ڳالهيون ڳُجهون،
سڀئي سورن ۾ پيون ڏسبيون *سجهون،
رت رئنديون هونديون اوڇنگارون ڪري.
ڪنهن جهليا *جَهڙَ منهنجا جهنگ ۾ جهانگي،
وريو ڪونه ويڙهيچن مان ڪوئي *وانگي،
رهيا ”صوفي“ سفر ۾ ڪهڙي سانگ سانگي،
مارو ملير سُتا مٿان مزارون ڪري.
*رَڌَلَ * جَهڙ: مُريي وارو ڌڪ، رَهڙ * وانگي: واهرو، مددگار
سيّد جاني شاهه سان ڪچهريءَ جو نتيجو