شاعري

صوفيءَ جي صَدا

ڪتاب ”صوفيءَ جي صدا“ اوهان اڳيان حاضر آهي. هي ڪتاب صوفي نيڀراج جي شاعريءَ جو مجموعو آهي جنهن جو سهيڙيندڙ ڊاڪٽر ڪرشن لعل آهي. نصير مرزا لکي ٿو: ”صوفي صاحب پنهنجي شعرن ۾ ساڻيهه سنڌ جي سانگيئڙن ۽ جهانگيئڙن لاءِ به، جابجا ڪيئي دعائون لکيون آهن ۽ ائين وڌ ۾ وڌ جيڪي دعائون لکيون آهن، انهن ۾ وري هن، مينهن، بارش، وڏڦڙي ۽ وسڪارن بابت التجائون ڪيون آهن ۽ اهو ان ڪري، ته جيئن هر طرح سان ماروئڙن جو هي ملڪ سرسبز ۽ شاداب رهي.
Title Cover of book صوفيءَ جي صَدا

گيت

گيت

راند ڇڏ!

ڇڏ وطن تان جان گهوري، لڪ لڪوٽي راند ڇڏ!
وِسِوِسا ڇڏ کڻ وکون، سکڻي سُڃي هيءَ ماند ڇڏ!

شاهه شرياني سندءِ کي ڏس ڏنل آهن ڳنڍيون،
ڪوڙڪيون هرجاءِ تي تَنهِن تي پيون آهن مَنڊيون،
خون تنهنجي تي ته ڪارا نانگ ويٺا ڦڻ ڪڍي،
ڇِنُ ڳنڍيون ۽ مار ڪارا، سُڃَ ڪري سيراند ڇڏ!

مار پاٿاريءَ ڌڻي ۽ مار گهر ۾ چور، جي،
ڪن گِوالي ٿا لڪي آهن ٻِرن ۾ نور، جي،
ڪي ته لوڙهي جي اندر ۽ ڪي ڀتين جي اوٽ ۾،
وِيرَ! ويڙهي مان هي ويري سڀ ڪڍي وڙواند ڇڏ!

خون چوسيندڙ ڪري، ٿو بند پيتيءَ ۾ سگهين،
رول رمزن ٿو رُلائي راڙي ريتيءَ ۾ سگهين،
آڻَ تُنهنجي هي مڃي سڀ لانگ هيٺان اڪرندا،
سيگهه مان سوگهي ڪري پختي پڪي پيراند ڇڏ!

سڀ نياتي هت سڏي تون ڀائپيءَ کي ڪر پڪو،
ڇا، ٻِڪِي ٻارهو هجي ڄڻ سڀ پَتا آهن يڪو،
ڀولُ ڀڃ بَدَ تُرِپَ جو جيئن ڪاٽ ۾ سڀ ڪم ڏين،
هاڃ هڻندڙ ساڻ هاڻي هوڙهه تون هيڪاند ڇڏ!
*