شاعري

صوفيءَ جي صَدا

ڪتاب ”صوفيءَ جي صدا“ اوهان اڳيان حاضر آهي. هي ڪتاب صوفي نيڀراج جي شاعريءَ جو مجموعو آهي جنهن جو سهيڙيندڙ ڊاڪٽر ڪرشن لعل آهي. نصير مرزا لکي ٿو: ”صوفي صاحب پنهنجي شعرن ۾ ساڻيهه سنڌ جي سانگيئڙن ۽ جهانگيئڙن لاءِ به، جابجا ڪيئي دعائون لکيون آهن ۽ ائين وڌ ۾ وڌ جيڪي دعائون لکيون آهن، انهن ۾ وري هن، مينهن، بارش، وڏڦڙي ۽ وسڪارن بابت التجائون ڪيون آهن ۽ اهو ان ڪري، ته جيئن هر طرح سان ماروئڙن جو هي ملڪ سرسبز ۽ شاداب رهي.
Title Cover of book صوفيءَ جي صَدا

موتي

موتي
(بيتَ)

سونهن تنهنجي سرس ڪئي، موتيءَ لاهي مَرُ،
سينگاري سُهڻو ڪري، توکي ڪيو پڌر،
تڏهن کنئي ڪَرُ، نه ته تنهنجي سونهن سڀ ڪنهن ڏٺي.
-
سونُ به سلامي ٿيو، اڳيان نه ڪيئين اڀمان،
مڻيو ڏسي موٽي ويو، صاف ڪري ميدان،
اهو هو موتيءَ کي مانُ، نه ته تنهنجي سونهن سڀ ڪنهن ڏٺي.
-
موڳا هن موتيءَ جو، تو قدر ڪونه ڪيو،
ملندءِ ڪونه ملڪن ۾، هاڻي هن جِھو،
هي ڀڄڻا ڀڄي پيو، هاڻي هٿ متان هڻين.
-
لڪي لڪنديءَ ڪيترو، اصلي سونهن سنداءِ،
ٻُٽي ڳچي ڳهه ري، ڏيهه سڄو ڏسنداءِ،
وڃڻ کي وياءِ، هاڻي هٿ متان هڻين.

*