نظم
مون کان کسي نه سگهندين
مون کان کسي نه سگهندين طاقت ڇو ٿو لڳائين،
نه ڪر جنگ، جهيڙو ٿو ناحق ڦڏو مچائين.
سر، ڌڙ جي ٿيندي بازي، کٽ، هار وس خدائي،
جهيڙو جنگاهه ٿيندو جيئري نه ٿي جدائي،
منهنجو ته آ تِريءَ تي، تون پنهنجو ٿو سر وڃائين.
توکي آهي اجازت هيلا ڀلي هلائج،
چئلينج آهي توکي طاقت سڀئي لڳائج،
محفوظ رهندي مون وٽ جا تون کسڻ ٿو چاهين.
سڄڻ ڪرين جي دل جي آزادي منهنجي سمجهين،
ڄاڻي کڻي محبوبه ارض- وطن جي سمجهين،
’صوفي‘ سندي زبان ڀي جيڪا انهن مان ڀانئين.
*