کورِي اڱر هٿوڙي سانداڻ پئي ڪنبيون،
سختي سندءِ کان هردم اي وڏهاڻ پئي ڪنبيون.
ڪرسي ۽ حڪومتون ۽ فولاد جون ديوارون،
حشمت سندءِ کان سورهيه سرواڻ پئي ڪنبيون.
-
ٻيلي ۾ شير تنهنجي نانءُ ٿي ٻُريو،
سامهون سندءِ بندوقون ۽ توبچي ويا ٺريو.
پڃري ۾ بند هئين ته به شڪاري رڦيا پئي،
تنهنجي ئي ڊاءِ ڊپ کان تن هانءُ ٿي ڏريو.
-
توکي رهايو جن هو تن پڃرن کي ناز رهيو،
تن ۾ ڪٻر ڪبوتر نه ڪانگ قاز رهيو.
چوندا وتيا اسان وٽ ڪئين باز پيا جهڪي،
پر مير شير سنڌ ٿي شاهي شهباز رهيو.
*
80-03-03