غزل :: 7
انسانن ۾ ڳڻجنِ ماڻهو.
سَچ جو ساٿُ نه ٿا ڏين جيڪي،
ڀِتِ سان ڦيري هَڻجنِ ماڻهو.
زنگيل زنگيل ذهنن وارا،
پاڻ سان ڇا لئه کڻجنِ ماڻهو.
اَڇن ڪارن ڪردارن جا،
ڪهڙي ڇَڄ ۾ ڇَڻجنِ ماڻهو.
توکي ڪهڙي مذهب چيو آ؟
لُوسڻ وانگر لُڻجنِ ماڻهو.
دَردُ نه ڄاڻن جي ڌرتيءَ جو،
ماءُ! ڇو اهڙا ڄڻجنِ ماڻهو.