غزل :: 22
تنهن سان پنهنجي ياري ناهي.
ٻي جي ڏک تي ٻهڪي ويٺي،
مون دل اهڙي ڌاري ناهي.
پيارَ جون راهون ڪَنڊا ڪاوا،
گلڙن جي ڪا ٻاري ناهي.
چاهڻ ڪنهن کي حَد کان بي حد،
بِرهه آ ڪا بيماري ناهي.
پيسو ڪير نه چاهيندو پر،
ها، هر ڪو واپاري ناهي.
مُرڪي نيڻ نهار ڪري سا،
منهنجي نظر ۾ ڪاري ناهي.
سونهن سان سينو ڪير ٿو ساهي،
ڪنهن کي حياتي پياري ناهي؟