غزل :: 58
رنگ هر جا خوشيون ٿي لَٿا عيد تي.
تو جي مُرڪي ڏٺو نيڻ پنهنجا کڻي،
درد بڻجي ويو، ڄڻ دوا عيد تي.
ٻارَ ٻارهو ئي جن جا بُکن تي سمهن،
ڪير تن جي ٻُڌي ٿو ڀلا عيد تي.
مان بُکيو ئي هُجان، ڀَل ڏکيو ئي هُجان،
ڪَر سَڻايون سَڀن جون خدا عيد تي.
تَنُ اگهاڙو پيو ٿو صَدائون هَڻي،
ڪوئي مونکي وٺي ڏي لَٽا عيد تي.
ڪاش ڪوئي اسان کي ٻڌائي اچي،
ڇا جي لئه هُو اسان کان رُٺا عيد تي؟
لوڪ ساري خوشيون هُون ملهايون “سجاد”،
تون ۽ مان ئي هُئاسون جُدا عيد تي.