غزل :: 68
هيءَ حياتي زهر پرين تو بن.
من ۾ ماتم ٽڪي پيو آهي،
آهي برپا حَشر پرين تو بن.
تون جي ناهين ته ايئن ٿو پاسي،
سُڃ سارو شهر پرين تو بن.
هن هيڏي وشال دنيا ۾،
ڪجهه نه آيو نظر پرين توبن.
هاءِ! ڪيڏو ٻُسو ٻُسو آهي،
دل جي گهر جو پَڌر پرين تو بن.
ڇا تو سوچيو آ منهنجي باري ۾؟
ڪيئن ڪندس مان گُذر پرين تو بن.
مُدتن کان “سَجاد” رهندو آ،
غم جو مَن تي اثر پرين تو بن.