غزل :: 47
رهي سلامت خدا ڪري هُو.
سزا به هُن جي سُٺي لڳي ٿي،
ڀلي پيو مون سان دغا ڪري هُو.
ڏسي ٿو مُرڪي پَوان ٿو هِرکي،
ڪري ٿو نخرا سَدا ڪري هُو.
وڃي اڃان ڀي اندرَ ۾ لهندو،
جيئين ٿو منهنجي گِلا ڪري هُو.
ٻُڌائي مون کي ته ڇا ٿو چاهي؟
جا ڳالهه آهي صَفا ڪري هو.
چَوي پرين جيئن ائين ڪيان مان،
ڇڙو نه مون کي جُدا ڪري هُو.
ڀري ڪو ڀاڪر ويهاري ڀَر ۾،
ڏسون ته ڪيئن ٿو سخا ڪري هُو.