غزل :: 122
رَڳن ۾ ساههُ پئجي ويو.
ڌَريا تو پيرَ ڌرتيءَ تي،
دَڳن ۾ ساههُ پئجي ويو.
جيئن کولي تو اَلماري،
وَڳن ۾ ساههُ پئجي ويو.
سُئي تو کنئي سِبڻ جي لئه،
سَڳن ۾ ساهُه پئجي ويو.
هوءَ ويٺي ڏاند گاڏيءَ تي،
ڍَڳن ۾ ساههُ پئجي ويو.
وَڪوڙيل وارَ تو کوليا،
چَڳن ۾ ساههُ پئجي ويو.
چَيو تو چانهه ڪاٿي آ،
مَڳن ۾ ساههُ پئجي ويو.