غزل :: 51
هنجون ويٺس هاري سائين.
منهنجو هوندي منهنجو ناهين،
ڳالهه اها ٿي ماري سائين.
روحَ جا رشتا آهن توسان،
توکي ڪير وساري سائين.
ڌرتي اڄ ڀي دانهين ٿي پئي،
قبضو ڪيو آ ڌاري سائين.
روز سويري اُٿندو آهيان،
تنهنجو نانءُ اُچاري سائين.
جلدي موٽ جُدائي منهنجو،
هانءُ ڇڏيندي ڳاري سائين.
آ ته حياتي گڏجي گهاريون،
هيکل ڪير گذاري سائين.