غزل :: 82
نينهن اهڙو نڀائجي ساٿي!
قُرب ۾ ڪير ڀي گُهري پَنهنجو،
ڪنڌ مُرڪي ڪٽائجي ساٿي!
پيارَ جي پنڌ تي هَلو ٿا جي،
وِکَ تڪڙي وڌائجي ساٿي!
هيءَ حياتي حَسين ٿي پوندي،
روحَ ۾ ڪو رَهائجي ساٿي!
آهي سارو شهر تماشائي،
حال ڪنهن کي ٻُڌائجي ساٿي؟
برهَه جي بندگيءَ ۾ پنهنجو،
سارو جيون لُٽائجي ساٿي.
يارُ جو دَرُ ڇڏي گهڙي کن لئه،
پاڻ کي آزمائجي ساٿي!