غزل :: 93
زنــدگــي! آزارُ آهــي.
ڏينهن ٿيا آهن گهڻا جو،
چينُ دل کان ڌارَ آهي.
پيار کان ماڻهو پري جو،
سو صفا بيڪار آهي.
رَاههَ ۾ روڙا ئي رکندو،
ڇو جو پنهنجو يار آهي.
ساري جڳ ۾ تون ته آهين،
جنهن سان منهنجو پيار آهي.
روز ٿو دَر تان ڌڪاري،
هُو اڃان ڀي ٻارُ آهي.