غزل :: 90
خودي موڪلائي وَئي ٿي پيارا.
نه ڪا قومي ڪاوڙ، نه غيرت غُصو ڪو،
وَئي لڄ ئي تنهنجي لَهي ٿي پيارا.
اَجايَن، سَجاين ڪَمن ۾ سَدائين،
ڇو پنهنجي وڃائي وَهي ٿي پيارا.
ڪَرڻ جيڪو چاهين ڪري تون سگهين ٿو،
جَواني صفا بي ڀَئي ٿي پيارا.
اُٿي جهيڙ هاڻي، اَٿئي ويڙهه هاڻي،
هي جيجل صَدائون ڏئي ٿي پيارا.
اَڃان هارَ پنهنجي مَڃين ڪونه ٿو تون،
حَياتي وَڃي ڇا رَهي ٿي پيارا.