غزل :: 38
پيارُ گُهرندو رهيو عمر ساري.
گهاءُ اهڙو ڏئي ويو ڪوئي،
سورُ سُرندو رَهيو عمر ساري.
دردَ سان دوستي ڪري ڄاتو،
هانءُ ڪُرندو رَهيو عُمر ساري.
ڪنهن جي يادن جي تيز بارش ۾،
ڪو ته ڀُرندو رهيو عمر ساري.
آس تنهنجي رکي اڃان توڏي،
چاههُ چُرندو رهيو عمر ساري.
منهنجي شعرن جي ڄَڻ گُلابن ۾،
ڪوئي تُرندو رَهيو عمر ساري.