غزل :: 104
رَهجي ويندا رازَ چَپن تي.
رُوحَ ڪَنن سان ٻُڌبا آهن،
عشق سَندا آوازَ چَپن تي.
سُهڻن کي ئي سونهن ٿا پيا،
نينهن ۾ سارا نازَ چَپن تي.
هڪڙي مُرڪ سان موهي ويا هِن،
تُنهنجا سڀ اندازَ چَپن تي.
ايڏي آس رکي ٿي ڇا لئه؟
دلبر دوکيبازَ چَپن تي.
نيٺ ته مِلڻا آهن مُنهنجن،
چپڙن کي اعزازَ چَپن تي.