غزل :: 21
دردَ دل ۾ ٽِڪي پيا آهن.
مون سهارو جڏهن به چاهيو آ،
دوست سارا لِڪي پيا آهن.
بارُ ڪيسين کڻن فرشتن جو،
هي ڪُلها ڀي ٿڪي پيا آهن.
ڪو تسلسل رَهيو نه جيون ۾،
سارا سَپنا ٽُٽي پيا آهن.
سار جي ڄارَ ۾ نه ڦاٿا جي،
سورَ کان سي ڇُٽي پيا آهن.
هُن جي گهر تائين هو سفر شايد،
سارا رستا کٽي پيا آهن.
رُڃ ۾ پير تو رکيا پنهنجا،
گل اُتي ڀي ڦٽي پيا آهن.