غزل :: 30
جَذبن کي جاڳائي ڏِسجي.
نيڻن جو نقصان ٿئي ٿو،
ڳوڙهن سان ڳالهائي ڏِسجي.
روز اچي ٿا دل ۾ تَرسن،
سورن کي سمجهائي ڏِسجي.
ريت رُسَڻ جي واجب ناهي،
پيارن کي پرچائي ڏسجي.
نئون گهڙو جي وٺجي تنهن کي،
هَر هَر يَار وڄائي ڏِسجي.
ڌرتي وڪڻي جو واپاري،
غيرن ساڻ گڏائي ڏِسجي.
موتُ ڏسڻ جي چاهي ڪوئي،
هَٿ مان هٿُ ڇڏائي ڏِسجي.