غزل :: 99
هي هينئڙو هَٿن مان اُڏامڻ ٿو چاهي.
مسافر هي مَن آ صدين جو سَتايل،
حياتيءَ جا ٿڪ سارا لاهڻ ٿو چاهي.
نه مَنُ ڪوبه اُجرو، نه دل ڪابه درياهه،
رڳو ماڻهو، ماڻهوءَ کي کائڻ ٿو چاهي.
وَري ڪونه وَربو اهو سوچي سمجهي،
پنهنجا پيرَ ڌرتيءَ تان ڊاهڻ ٿو چاهي.
تڏهن کائي ڀڙڪو هُو ڀِٽَ تان اُٿيو آ،
وڃي ديس ٻيو ڪو وَسائڻ ٿو چاهي.
ويل وقت هان پر اڃان عشق ۾ ڪو،
پَري کان پُڪاري وَرائڻ ٿو چاهي.