غزل :: 45
روحَ جو ڪو رازُ اکڙيون.
جت نه ڳالهائي سگهياسين،
اُت بڻيون آوازُ اکڙيون.
پيارَ جي پَنڌ ۾ ٿين ٿيون،
عشق جو آغازُ اکڙيون.
جُود ۾ وينديون جَهٽي هِن،
ڄڻ ته آهن بازُ اکڙيون.
سونهن وارن جون سدائين،
ڀل پيون ڪَن نازُ اکڙيون.
جي ٿيون دلبر سان ملائن،
پوءِ ته هِن اعزازُ اکڙيون.
درد آڇينديون رَهن ٿيون،
ڪي ته دوکيباز اکڙيون.