غزل :: 84
ڪيڏو چِڪناچُور ڪيو ٿي.
مُرڪ جي هڪ مس ڪال ڏئي تو،
مَن منهنجو مخمور ڪيو ٿي.
روز رُسامي کي ڀي پنهنجو،
دلبر ڇو دَستور ڪيو ٿي.
سونهن جو سورج نيٺ ته لهندءِ،
ايڏو جنهن مغرور ڪيو ٿي.
وقت! وڏو ڪو ظالم آهين،
دل کان دلبر دور ڪيو ٿي.
لالچ ۾ او لال پري! ڇو؟
جهونو وَرُ منظور ڪيو ٿي.
صدما، سڏڪا، سوچون ڏيئي،
نينهنَ! رُڳو ناسور ڪيو ٿي.