غزل :: 71
درد جيون کي وڪوڙي آ ويو.
چاهَه واري راهَه تي مون سان هَلي،
جيءَ سان ڪو، جيءُ جوڙي آ ويو.
ڄَڻ ته ڪاريءَ رات ۾ ڀَٽڪان پيو،
ڪو ته مون تي وارَ ڇوڙي آ ويو.
روز مَن ميهار ڏي رَمندو رهيو،
هُو ڪَچو هو نيٺ ٻوڙي آ ويو.
دل سندو سارو پڌر خالي ڏسي،
ڪو ته ان تي خيمو کوڙي آ ويو.
ناز هو جنهن جي مٿان مونکي “سجاد”،
دل هٿن سان سوئي ٽوڙي آ ويو.