غزل :: 31
صَدين جون ڪهاڻيون، اوهان جو پُڇن ٿيون.
وَري ڪائي خوشبو آ ڦهلي بدن ۾،
وَري رات راڻيون، اوهان جو پُڇن ٿيون.
اڃان ديد دَر ۾، اڃان ساهه مُٺ ۾،
نگاهون نماڻيون، اوهان جو پُڇن ٿيون.
او تَـڙَ تي تماچي! سگهو موٽ ٻيهر،
سموريون مُهاڻيون، اوهان جو پُڇن ٿيون.
وڏو وقت ٿيو آ مليا ڪين آهيون،
رَچايل رَهاڻيون اوهان جو پُڇن ٿيون.
جِتي سون ورنيون گهڙيون هُون گذاريون،
سي جايون پُراڻيون اوهان جو پُڇن ٿيون.