غزل :: 37
دردن کي ڪا ماتِ ڏئي وڃ.
جيئن حياتي ساري ساريان،
اهڙي ڪائي راتِ ڏئي وڃ.
خاموشي ٿي کائي مون کي،
پکڙين واري لاتِ ڏئي وڃ.
سونهن سَمايان جنهن ۾ تنهنجي،
مون کي اهڙي ڏاتِ ڏئي وڃ.
هڪڙي مُرڪ يا هڪڙي ڀاڪي،
يار نشاني ڪا ته ڏئي وڃ.
مُکَ تان مٺڙي وارَ هٽائي،
پرهه ڦٽي پرڀات ڏئي وڃ.