غزل :: 64
ڄَڻُ پرينءَ جي سارَ آهي شاعري.
بي چَسي بي ڪار، بي معنيٰ سَڄي،
درد کان جا ڌار آهي شاعري.
ڌرتتيءَ ۾ ڇانورن وانگي لڳي،
ڄَڻ پرينءَ جا وارَ آهي شاعري.
سنڌ تنهنجي سونهن جو آهي قسم!
عشق جي اُپٽار آهي شاعري.
جي نه ٿي الهامَ جيان ڪنهن تي لهي،
ڇا اُها ڀي يارَ آهي شاعري؟
ڏات جهڙي ڪات سان ڪُهندي رَهي،
ڪا تِکي تلوار آهي شاعري.
جي نه جيتي مان سگهيم هُن کي “سَجاد”
ها! پو منهنجي هارَ آهي شاعري.