غزل :: 95
توکان وِڇڙي ڄاتو آهي.
روز اچي مَنُ ماندو ڪن ٿا،
سُورنِ خوب سُڃاتو آهي.
ڪيرُ نه سمجهي سگهيو منهنجو،
لهجو شايد ٻاتو آهي!
سوچي سمجهي ڄاڻي واڻي،
پيچُ پرينءَ سان پاتو آهي.
اڳيان درد ڪري سڀ چُڪتو،
نئين سِر کوليو کاتو آهي.
قرب جي ڪاڪ محل ۾ صادق،
روح سان راڻو ڳاتو آهي.
سوئي پير ڪَڍي پيو منهنجا،
جنهن کي سيني لاتو آهي.