غزل :: 98
پوءِ به تنهنجو پيار ٿي گُهرندي وڃي.
عشق جو انجام سمجهي ٿي مگر،
دل اڃان ڀي چاههَ ڏي چُرندي وڃي.
يا خدا! ڪا ٻاجهه ڪر مسڪين جي،
جُهوپڙي ٿي مينهن ۾ جُهرندي وڃي.
جي پڙهان ٿو سنڌ جي اخبارَ ڪا،
هَر خبر ٿي هانوَ ۾ هُرندي وڃي.
سارَ جي ڪا تيز بارش ٿي وَسي،
دل ڪچي ديوار جِيان ڀُرندي وڃي.
پير تنهنجا غير ڏي ويندي ڏٺم،
دل تڏهن دلدار ٿي ڪُرندي وڃي.