غزل :: 42
ڪو اندرَ ۾ عَذاب جاڳي ٿو.
رِندَ سَارا سُتا پيا آهن،
مَئه ڪَدي ۾ شراب جاڳي ٿو.
رات ساري کُٽي وئي آهي،
پوءِ به تنهنجو حساب جاڳي ٿو.
منهنجا سارا سوال بي معنيٰ،
تنهنجو هڪ ئي جواب جاڳي ٿو.
پيار توسان ڪري مون ڄاتو آ،
مَن ۾ ڪوئي نوابُ جاڳي ٿو.
سارَ تنهنجي سُمهي سگهي ناهي،
روحَ ۾ ڪو رَباب جاڳي ٿو.
تنهنجو چَهرو ڏسان ته ڪيئن ڏسان،
ڇو جو ان تي نقاب جاڳي ٿو.
سارو ماحول واسجي ويو آ،
منهنجي ڀَر ۾ گلابُ جاڳي ٿو.