غزل :: 115
سونهن به منهنجي سَرتي رهندي.
ڌرتي ڌار ڪرڻ ٿو چاهين،
تو وٽ بَس بَدبختي رهندي.
ڀاڙيا ڀونءِ تي ڀونڪين ڇو ٿو،
تُنهنجي ڪهڙي هَستي رهندي.
دودا، دولهه ايندا ويندا،
ڀونءِ ۾ ٿيندي ڀرتي رهندي.
سنڌو جيسين جَل ٿَل آهي،
موجون رهنديون مَستي رهندي.
نيٺ ته جوڌا جاڳي پوندا.
ڪيسين بُت پرستي رهندي؟