غزل :: 44
تنهن جي مون تي نگاههَ ڪونهي ڪا.
تنهنجي دَر تائين دل جو رَستو آ،
ٻي اڳي ڪابه راههَ ڪونهي ڪا.
ڪوئي ڪنهن تي ڪَرم ڪري ئي نه ٿو،
ڪنهن جي ڪنهن تي پناههَ ڪونهي ڪا.
پنهنجي سنڌ پاڻ تو ڇَڏي ٻوڙي،
ديدَ تو ۾ درياهه ڪونهي ڪا.
ٻيا ته هڪ ٻئي کي خوب سمجهن ٿا،
تنهنجي مون سان صَلاح ڪونهي ڪا.
پيار جو ڪوبه زور ڪونهي ڪو،
قرب جي ڪابه ڪاهَه ڪونهي ڪا.