غزل :: 29
وَحدت جو واپارُ، ضروري آ سائين.
روز رُسون ٿا، روز اسان ٿا پَرچون ٻئي،
محبت ۾ تڪرارُ، ضَروري آ سائين.
چَپڙن کي ۽ ڳلڙن کي ڀَل ٺاهي هُو،
سونهن جي لئه سينگارُ ضروري آ سائين.
رُوحَ ۾ رونق ويتر ويندي آهي وڌي،
گهرَ ۾ هڪڙو ٻارُ ضروري آ سائين.
سنڌ کپائي جيڪو ڀي تنهن ڪانئر لئه،
ڀونڊو ۽ انڪار ضروري آ سائين.
عِشق ۽ مُشڪ کي ڪيئن لڪائي سگهندو ڪو،
نينهن هُجي نروارُ ضروري آ سائين.
ڪين اگر دل چاهي پوءِ به يارن جو،
کڻبو آهي بارُ ضروري آ سائين.