غزل :: 123
حياتي گامَ تائين آ.
لُڏي پيو لوڏَ ۾ جيڪو،
سو گُل ڀي لامَ تائين آ.
رُڳو هو نينهن جو ناتو،
پُڳو الزام تائين آ.
هي هيڏي هوڏ جا هُن جي،
رُڳي بَس، هامَ تائين آ.
رکي جنهن گيانَ ۾ گيتا،
سو پهتو رام تائين آ.
بُکايل پيٽَ جي خواهش،
بَچي پيل طعام تائين آ.
هي جذبن ۾ جا جنبش آ،
چَپن تي جامَ تائين آ.