غزل :: 60
هانءُ تنهنجو اڃان ٺَريو ڪونهي.
سَڀ ڪو سَمجهي پَيو زماني کي،
هَرڪو سياڻو آ، ڪو چَريو ڪونهي.
تنهنجي نيڻن جي تيز لَهرن ۾،
جو ٻڏو آ، وَري تَريو ڪونهي.
وقت واريءَ جيان لڳي ٿو پيو،
جو وَيو آ، وَري وَريو ڪونهي.
خالي گُلدان هان ڪو ڪَمري جو،
ڌيان تو ڀي تڏهن ڌَريو ڪونهي.
دَردُ منهنجو دُکي ٿو سالن کان،
باهه بڻجي اڃان ٻَريو ڪونهي.