بيت
چرندي چندن لام کي، ڀورا ڪري ڀُورّ،
موٺَ نہ چري مُورّ- پَيَس پُورَ پلاڻ جا.
چنگهي، چري، ڪينڪي، رڙي ساري رات،
ڪنجهڻ ڌاران ڪرهو، ڪا وَلِّ نہ وجهي وات،
پرھہ ڦٽيءَ پرڀات- پَيَس پُورَ نہ پلاڻ جا.
چنگهي، چري ڪيني، سڙي سارو ڏينھن،
توڙي وسي مينھن- تہ بہ پوَنس پُورَ پلاڻ جا.
مون ساريندي مينڌرا! جي پائين اُٺَ پلاڻّ،
وجهان مکڻ، مصري، ڪري ڏاگهي ڏاڻّ،
پارس جھڙو پاڻّ- گهوريان تنھنجيءَ گُهورَ تان.
مون ساريندي مينڌرا! جي ڪري ملاقات،
روڙي چندن ٽاريون، وجهان ڪرهي وات،
پرھہ ڦُٽيءَ پرڀات- ڪيان اوتَ عنبير جي.
مون ساريندي مينڌرا! جي هيڪر اچين ھاڻِ،
ملڪ کٿوري ڀانئيان، سڀو ئِي سرھاڻِ،
اُٺّ پلاڻي آڻِ- تہ ڪيان اوتَ عنبير جي.
مون ساريندي مينڌرا! جي اچين اُٺَ چڙهي،
وجهان چانگي چاھہ مان، ڳچيءَ لونگ- لڙهي،
عطر اوتيان اُن تي، جي گهارين هڪ گهڙي،
راڻا! آءُ رِڙهي- تہ ڳالھہ سڻايانّ ڳُجهہ جي.
جيڪر ٿئَي جيڏيون! راڻي ساڻ رھاڻ،
آڻيان آڌيءَ رات جو، چندن چانگي ڪاڻ،
وري وَرّ وٿاڻ- تہ عطر اوتيان اُن تي.
ڪنول ساريندي ڪاڪ جا ڀُورَ مٽايون ڀاڻُ،
اڄ بہ مٿان اُن جي، پيو ڪو نہ پلاڻُ،
ڪا ول چري ڪينڪي، چار ئي پھر چرياڻُ،
سوڍا ٿيءُ سُڄاڻُ- ڪاھہ ڪڪوريل ڪاڪ ڏي.
مينھن تہ آيا مند تي، پر جي اچين پاڻَ،
مکڻ، ماکي، مصري، وجهان ڏاگهي ڏاڻَ،
چنڊُ ستارن ساڻ- هر هر هنڌ وڇائِيان.
ڪنجهڻ ڌاران ڪرهو، ڪا ول ڪين چريو،
وکرو گهمين وڳ کان، اکئَين لُڙڪ ڌريو،
واچيندي وٿاڻ ڏي، وري ڪو نہ وريو،
وارو وس ڪريو، جيئَن مھريءَ چڙهي مينڌرو.
رات وھامي ڏينھن ٿيو، مٿان سِجَّ لٿو،
سوڍي ڌاران سرتيون! نبري نينھن نٿو،
پِٽي مُنھن مٿو- ڪنول ٻاريم ڪاڪ جا.
وجهي خاڪ مٿي ۾، حشر ڪجي هينئَن،
ڌُٻڻ لڳن ڌرتيون، رانڱا رڙن جيئَن،
اُٺُ پلاڻي ايئَن- مون گهر ايندو مينڌرو.
مھريءَ چڙهيو مينڌرو، گُهلِي ڏکڻ هير،
جھڙو اوڳر اُٺ جو، تهڙي اوتَ عنبير،
وڻ کٿوريا ڪاڪ جا، سوڍي جي سرير،
ڳڀيا ڳَمَّ ڳنڍير- ڪنول ڪڪوريا ڪاڪ جا.