شاعري

جڏهن ڀونءِ بڻي

تاجل بيوس جي شاعريءَ ۾ ڪلاسيڪي بنياد آهي، ۽ هن ٻوليءَ، ڪردارن ۽ ماحول جون مڪاني وصفون وڏي اعتماد سان پيش ڪيون آهن. تاجل بيوس جي شاعريءَ ۾ سنڌ سان اڻ ٽٽ پيار جي انيڪ رنگن جو وسيع ڦھلاءُ ملندو آهي. سندس ٻولي، اسلوب، استعمال ڪيل اصطلاح، محاورا، ۽ سندس شاعريءَ جا ڪردار سڀ ڪمال جي درجي جا آهن. تاجل بيوس جي شاعريءَ ۾ فطرتي منظرحقيقت جي بلڪل ويجهو آهن، جيڪي سندس شاعريءَ جي سونھن سوڀيا کي وڌائين ٿا.

  • 4.5/5.0
  • 49
  • 4
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • تاجل بيوس
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book جڏهن ڀونءِ بڻي

ھاءِ! اُنھن کان حال پڇي ڪو، ٿر ۾ جن جا ٿاڪ، الا!

ھاءِ! اُنھن کان حال پڇي ڪو، ٿر ۾ جن جا ٿاڪ، الا!
ڇا جي ڇانو، اڪيلو آدم، ٽانڊا اڇلي ٽاڪ، الا!
ٿر ۾ جن جا ٿاڪ، الا!

ڏيھه- ڏکايل، گهايل، گهايل، چيٺن ويٺا چاڪ، الا!
ٿر ۾ جن جا ٿاڪ، الا!

ور ور تي واسينگ وسيهر، تاڙي بيٺا تاڪ، الا!
ٿر ۾ جن جا ٿاڪ، الا!

پانڌيئڙن جو پنڌ کُٽي، شل ڪامل ماڻين ڪاڪ، الا!
ٿر ۾ جن جا ٿاڪ، الا!

باک- ڦٽيءَ ۾ بيگانن جو، منھڙو ڌوتو ماڪ، الا!
ٿر ۾ جن جا ٿاڪ، الا!

نيٺ تہ نانگا مارڳ ماڻين، ھاڙهي پوندي ھاڪ، الا!
ٿر ۾ جن جا ٿاڪ، الا!
ٿر ۾ جن جا ٿاڪ، الا!