شاعري

جڏهن ڀونءِ بڻي

تاجل بيوس جي شاعريءَ ۾ ڪلاسيڪي بنياد آهي، ۽ هن ٻوليءَ، ڪردارن ۽ ماحول جون مڪاني وصفون وڏي اعتماد سان پيش ڪيون آهن. تاجل بيوس جي شاعريءَ ۾ سنڌ سان اڻ ٽٽ پيار جي انيڪ رنگن جو وسيع ڦھلاءُ ملندو آهي. سندس ٻولي، اسلوب، استعمال ڪيل اصطلاح، محاورا، ۽ سندس شاعريءَ جا ڪردار سڀ ڪمال جي درجي جا آهن. تاجل بيوس جي شاعريءَ ۾ فطرتي منظرحقيقت جي بلڪل ويجهو آهن، جيڪي سندس شاعريءَ جي سونھن سوڀيا کي وڌائين ٿا.

  • 4.5/5.0
  • 49
  • 4
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • تاجل بيوس
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book جڏهن ڀونءِ بڻي

سکي! سيرَ تي ٿا ڦُريرا اُڏن،

سکي! سيرَ تي ٿا ڦُريرا اُڏن،
اُتر پار ٻيڙا، وريو ٿا ورن.

ڦُٽِي باکِ ڦاڪون ٿي ڦولار ۾،
گنجي، گام، ڏونگر، چَڙا ٿا چَرن.

ونين وارا واسيا، ڇَپَرَ کٽَّ تي،
حويلين ۾ هئہ هئه! ڇٻيليُون ڇُلن.

سخي! آڻ سُرڪي، گُهلي ٿو ڏکڻ،
متان انگ اَرتا هي اوٻاٽجن.

وِڌو ڳَڀَّ آگّم ڳنڍير ۾،
کنيا ڪَرَّ ٿر ۾ وري ٿوهرن.

ڦُٽا گاھہ، ٿيا کيت کھنبي رتا،
ڀريا اوھہ ڏوھا، ڏھاڙي ڏهن.