شاعري

جڏهن ڀونءِ بڻي

تاجل بيوس جي شاعريءَ ۾ ڪلاسيڪي بنياد آهي، ۽ هن ٻوليءَ، ڪردارن ۽ ماحول جون مڪاني وصفون وڏي اعتماد سان پيش ڪيون آهن. تاجل بيوس جي شاعريءَ ۾ سنڌ سان اڻ ٽٽ پيار جي انيڪ رنگن جو وسيع ڦھلاءُ ملندو آهي. سندس ٻولي، اسلوب، استعمال ڪيل اصطلاح، محاورا، ۽ سندس شاعريءَ جا ڪردار سڀ ڪمال جي درجي جا آهن. تاجل بيوس جي شاعريءَ ۾ فطرتي منظرحقيقت جي بلڪل ويجهو آهن، جيڪي سندس شاعريءَ جي سونھن سوڀيا کي وڌائين ٿا.

  • 4.5/5.0
  • 49
  • 4
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • تاجل بيوس
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book جڏهن ڀونءِ بڻي

آئي مند ملھار

ڪينجهر ۽ ڪارونجهر تائين هيرون ۽ هٻڪار،
ٽانگر ٽھڪن، ٻھہ ٻھہ ٻھڪن، مُرڪن مينديءَ ڏار،
کيتن ۾ خوشبوءِ گلن جِي، ڄڻ ڪنھن ڇوريءَ ڇوڙيا وار،
ٿڌڙيءَ ڇانوَ نمن ٽالھين جي نرمل نيڻن ٺار،
چِيهن چوريا چنگ چمن ۾ ڳيرن جي ڳٽڪار،
گل ڦل ميوا گاھہ گسن تي ڦوڳ ڦريون ڦولار،
ڪنھن ڪنھن ويلي ڦَٽَ اُکيلي ڪويل جي ڪوڪار،
نگريءَ نگريءَ ننڊ ڦٽائي لھرين جي للڪار،
ڪاهوءَ پاسي ڪالھہ ڏٺاسين کنوڻين جا کلڪار،
ڀُڄُ ٻچائي، ڀِٽ وسائي، تيز ويون تلھار،
رڻ ۾ ويا راڪاس رڙي يا گنيرن ڪئي گجڪار،
رم جهم رم جهم راڳ رسيلا، ٿر بر باغ بھار،
گجرين پاتا گج گلابي سرس ڪري سينگار،
ڏاڙهونءَ داڻا ڏند جني جا، رابيلي رخسار،
ڌرتيءَ منھنجي سرتي، جنھنجا ماڻھو منھنجا يار،
همت وارا هوشوءَ پارا، جوڌا ۽ جهونجهار،
وانجهي مانجهي ونجهہ هلائَي، پھتا پورب پار،

آئي مند ملھار،
آئي مند ملھار.