زمانا! چُيئي ڇا؟ مان ناندان آهيان!
مان انسان آهيان، مان انسان آهيان.
ويو ڏوھہ ٿي ڪيئن آدم، حوا کان،
انھيءَ ڳالھہ تي مان بہ حيران آهيان.
ازل ۽ ابد جا پيو راز کوليان،
تہ چئبو ڀٽائيءَ جو ديوان آهيان.
مڃان ٿو تہ مان پاڻ ئي ڪجهہ نہ آهيان،
اوھان چئو، اوھان لاءِ مان ڇا نہ آهيان!
جيئڻ لاءِ آهيان، مرڻ لاءِ ناهيان،
چيئي ڪيئن؟ گهڙيءَ جو مان مھمان آهيان.