وايون
ڳھڻا! ڳاءِ، وڄاءِ،
آڌيءَ گيت اُڏاءِ،
پرکي منھنجي پيار کي.
مک پراڻي مڪڙي،
ساڳا سڙھہ ساءِ،
پرکي منھنجي پيار کي.
ڪري اوتَ عنبير جي،
مِٽيءَ کي مھڪاءِ،
پرکي منھنجي پيار کي.
ڪنھن چيو ٿئي ڪاپڙي!
ويٺو پور پچاءِ،
پرکي منھنجي پيار کي.
نئين ٽهيءَ جي نسل کي،
ڀري ڀاڪر پاءِ،
پرکي منھنجي پيار کي.
هي پڻ ماڻھو ماڳ جا،
هِتي اٺ هُڇاءِ،
پرکي منھنجي پيار کي.
آءُ تہ تنھنجو آهيان،
ماروئڙن مڃاءِ!
پرکي منھنجي پيار کي.
اونده منجهہ ‘اياز’ ڙي!
نئون ڪو ديپ جلاءِ،
پرکي منھنجي پيار کي.
(2)
منھن تي پگهر- ڦڙا،
منڊيءَ منجهہ ٻُڙا،
آهن پار ‘اياز’ جا.
گَڏي پيو گيت ۾،
چڻ ڪي کير- پڙا،
آهن پار ‘اياز’ جا.
هِتي اُٺَّ هڇائِيو،
اڙي، اوٺيئَڙا!
آهن پار ‘اياز’ جا.
لوچي ويٺو لوھہ ۾،
جتي جوڳيئڙا،
آهن پار ‘اياز’ جا.