شاعري

جڏهن ڀونءِ بڻي

تاجل بيوس جي شاعريءَ ۾ ڪلاسيڪي بنياد آهي، ۽ هن ٻوليءَ، ڪردارن ۽ ماحول جون مڪاني وصفون وڏي اعتماد سان پيش ڪيون آهن. تاجل بيوس جي شاعريءَ ۾ سنڌ سان اڻ ٽٽ پيار جي انيڪ رنگن جو وسيع ڦھلاءُ ملندو آهي. سندس ٻولي، اسلوب، استعمال ڪيل اصطلاح، محاورا، ۽ سندس شاعريءَ جا ڪردار سڀ ڪمال جي درجي جا آهن. تاجل بيوس جي شاعريءَ ۾ فطرتي منظرحقيقت جي بلڪل ويجهو آهن، جيڪي سندس شاعريءَ جي سونھن سوڀيا کي وڌائين ٿا.

  • 4.5/5.0
  • 82
  • 16
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • تاجل بيوس
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book جڏهن ڀونءِ بڻي

  وايون

(1)

پنڌُ پرانھين پار جو،

گهوڙا ٻڌ نہ گهاٽ تي.
رنگ لھوءَ جي راند ۾،
ريٽو ڪر ڪٽار جو،

گهوڙا ٻڌ نہ گهاٽ تي.
سورهيہ سڪي سوڀ کي،
ڪانئر سڻڪو ھار جو،

گهوڙا ٻڌ نہ گهاٽ تي.
ڪنڊيءَ لنوين ڪانگڙو،
ڪو ماڻھو آ ولھار جو،

گهوڙا ٻڌ نہ گهاٽ تي.

(2)

جنگ کٽي جونجهار،
ڀلي ڪري آيا،

جي ڪري آيا.
ڇاتي ڇيتيون، وار رتاوان،
سورهيہ جو سينگار،
ڀلي ڪري آيا،

جي ڪري آيا.
وار ڇنڊيندي، ماءُ ٻُڌي ٿم،
گهوڙن جي هڻڪار،
ڀلي ڪري آيا،

جي ڪري آيا.
وکَّ کنيائُون، وَيرُ وتائُون،
ڌَڙَ ڪيائون ڌار،
ڀلي ڪري آيا،

جي ڪري آيا.
ٻُنگُ، کٿوري، ٻور وڻن ۾،
هير ۾ آ هٻڪار،
ڀلي ڪري آيا،

جي ڪري آيا.