شاعري

جڏهن ڀونءِ بڻي

تاجل بيوس جي شاعريءَ ۾ ڪلاسيڪي بنياد آهي، ۽ هن ٻوليءَ، ڪردارن ۽ ماحول جون مڪاني وصفون وڏي اعتماد سان پيش ڪيون آهن. تاجل بيوس جي شاعريءَ ۾ سنڌ سان اڻ ٽٽ پيار جي انيڪ رنگن جو وسيع ڦھلاءُ ملندو آهي. سندس ٻولي، اسلوب، استعمال ڪيل اصطلاح، محاورا، ۽ سندس شاعريءَ جا ڪردار سڀ ڪمال جي درجي جا آهن. تاجل بيوس جي شاعريءَ ۾ فطرتي منظرحقيقت جي بلڪل ويجهو آهن، جيڪي سندس شاعريءَ جي سونھن سوڀيا کي وڌائين ٿا.

  • 4.5/5.0
  • 49
  • 4
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • تاجل بيوس
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book جڏهن ڀونءِ بڻي

جيون ساگر

جيون جو ساگر مؤجزن،
هر بوند ۾،
طوفان، واچوڙا کڻي،
ڪنھن ڏور منزل جي طرف،
ڀڄندو وڃي،
وڌندو وڃي.
جيون جا اڻکٽ سلسلا،
صدين جا ڪاٽي فاصلا،
ڪنھن ڏور منزل جي طرف،
ڀڄندو وڃي،
وڌندو وڃي.
تاريخ جي هر دؤر ۾،
جيڏو اجهل، تيڏو اٿل.
چؤطرف پاڻيءَ جو سفر-
جيون بہ پاڻيءَ مان جُڙيل،
پر پوءِ بہ هر هڪ ساھہ ٿو-
سڙندو رهي،
هر جيؤ ٿو جلندو رهي.
هر بوند ۾ ڪيڏي ازل جي اُڃَّ آ،
هر بوند ۾ ڪا باھہ آ.
ڪيڏن زمانن کان وٺي
جيون جو ساگر مؤجزن
سڙندو ۽ ساڙيندو وتي،
منزل بہ منزل،
حال ماضيءَ کي گهڻو پٺتي ڇڏي
وڌندو وڃي.
ڀڄندو وڃي،
سچ، سونھن جا ٻيڙا وٺي،
تک تار مان ترندو ۽
تاريندو وڃي.
جيون جو ساگر موجزن:
ڪنھن وقت ڀي سُڪڻو نہ آ،
ڪنھن موڙ تي رُڪڻو نہ آ.