بيت
نہ سي دؤر درياھہ جا، نہ سي سڙھہ سُکان،
لَٽيا اُتر واءَ ۾، ناتاريون، نيشان،
ڪنھن تَڙِ ملي ڪا نھ- خبر کيڙائُن جي.
پَسي دَم درياھہ ۾، ڪامل! ڪشتي ڪاھہ،
وڻجارا ولات ۾، وڃي وکر لاھہ،
جيڏي ساھہ سمونڊ جي، سنڊَ بہ اوڏا ساھہ،
ٻيڙي ٻارهين ماههِ- ڪاھہ تہ اُڪرين ڪُنَّ مان.
آيل ويا اوهري، ٻُڌي ڪڪڙن دس،
ويٺي پوڄيان وچ تي، غورابن جا گس،
لنگهي لھريون لس- موٽي ايندا مون گهرين.
وڏا ٻيڙا وڻج جا، ڪاهي ڪالھہ ويامِ،
کاري کيڙائُن جا، اچي پُورَ پيام،
واڳون ٿي وريامِ- سنجهي سور پرين جا.
اُٿي جَرَّ سان جهيڙ- سوگهو ٻڌي سندرو،
اونھي آب عميق مان، ماڻڪ، موتي ميڙ،
جاري رک جهاج تي، ورهين تائين ويڙھہ،
مَٽي مُنھن مِٺي کان، کارو پاڻي کيڙ،
سارو سمنڊ سھيڙ- موتين وانگي مُٺِ ۾.
پوڄارا پري- جيڪس ٿيا جيڏيون!
اُتي ويا اُڪري، جتان ويو ڪين وري،
آرا اکين سامھان، جتِ ڪاري رات ڪري،
اَٺ ئِي پھر اندر ۾، ‘بيوس’ باھہ ٻري،
توڙي اک ڦري- تہ بہ وري ورندا ڪينڪي.